OnlinePana

आज : २०८० चैत्र १६ गतेPreeti to UnicodeUnicode to PreetiRoman to UnicodeDate Converter
नवीन रिजालआषाढ १४, २०७८दैलेख
७७१ पटक

 १४ असार २०७८, सोमबार

नौमुले गाउपालिका–३ दैलेख गोपेनीकी नन्दकली रोकाया अहिले ६४ वर्षकी हुनुभयो । १९ वर्षको उमेरमा विवाह गर्नुभएकी उहाँले विवाहपछि लगातार चार सन्तान जन्माउनुभयो । श्रीमानको मायाका कारण उहाँले दुःखमा पनि खुशी देख्नु भएको थियो ।

छोराछोरी उमेर बढ्दै गएपछि जीवन अझ बढी हौसलामय हुन्छ भन्ने सोच्नुभएका उहाँको जीवन सोचे जस्तो भएन । ३० वर्षकै हुँदा उहाँको खुसी दैवले लुट्यो । श्रीमानको मृत्यु भयो । जवानी अवस्थामै पीडाको भारी बोकेर एक छाक खाएर भए पनि छोराछोरी हुर्काउनुभयो ।

भर्खरैको उमेर पति विछोडिदा पनि छोराछोरीको मायाले उहाँले अर्को विवाह गर्नु भएन् । विसं.२०५६ सालमा छोरा अमरबहादुर रोकायाको विवाह गरिदिनुभयो । उनीहरुबाट एक नातिनीको जन्म भयो । उहाँले यो अवसरलाई जीवनको ठूलो खुशीका रुपमा लिनुभयो । त्यो समयमा माओवादी ‘जनबिद्रोह’ उत्कर्षमा थियो ।

गाउँका तरुण तरुणीहरु माओवादीमा गएको खबर आइरहन्थ्यो । नन्दकलालाई छोरालाई माओवादी बनाई दिने हुन् कि भन्ने डर लाग्न थाल्यो । माओवादीले लिन नपाओस् भनेर उहाँले अमरबहादुरलाई दैलेख जिल्ला सदरमुकाम पठाउनुभयो । एक महिना जिल्ला सदरमुकाम बसेर अमर घर फर्किए ।

घरमा आएको मौका पारी अमरबहादुरलाई तत्कालीन माओवादीले अपहरण गरे । उहाँको बुहारी दुई महिनाको सुत्केरी हुनुहुन्थ्यो । ‘म घरको भुइँ तलामा सुतेको थिएँ । छोराबुहारी माथिल्लो तलामा सुत्थे । अकस्मात, राति आएर माओवादीले छोरालाई लिएर गएछन्, उहाँले भन्नुभयो, ।

छोरालाई घर ल्याउन भन्दै नन्दकलीले रु.आठ हजारमा गोरु बेच्नु भयो । अमरको अवस्थाबारे उहाँले गाउँका जान्ने बुझ्ने सबैलाई सोध्नुभयो । माओवादीको स्थानीय नेतृत्वबाट एक÷दुई दिनपछि छोड्ने आश्वासन पाउनुभयो । छोरा आउने आशमा रहेकी नन्दकली धेरै दिन भोकै बस्नुभयो् ।

छोरालाई केही नहोस् भनेर देवीदेवताको भाकलसमेत गर्नुभयो । दुर्भाग्यः उहाँको मनको पीडा न देवीदेवताले बुझे नत अन्य जान्ने बुझ्नेले नै । त्यो समयमा राज्य र माओवादी पक्षका अगाडि कसैको केही चल्दैनथ्यो । पछि माओवादीले अपहरण भएको एक महिनापछि साबिकको रानीवन गाविसमा २०५९ मा अमरबहादुरको हत्या गरेका खबर आयो ।

एकपछि अर्को पीडा खेप्दै जानुभएको नन्दकलीलाई बिरहको जिन्दगी जिउनुको अर्काे विकल्प थिएन । छोराको हत्यापछि बुहारीले अर्को विवाह गरिन् । नातिनीलाई हुर्काउने जिम्मा पनि उहाँमाथि नै आइलाग्यो । भाग्यवशः अहिले तिनै नातिनी पीडित रोकायाको बुढेसकालको सहारा बनेकी छन् ।

तत्कालीन समयमा द्धारी, बालुवाटार, सल्लेरी, कालिका, चौराठा र तोली गाविस माओवादीको आधार इलाका मानिन्थ्यो । सरकारको उपस्थिति नहुँदा माओवादीको एकलौटी राज थियो । उहाँलाई मरेको छोरा सझिनुको विकल्प रहेन । शान्ति सम्झौतापछि नेपाल सरकारले दिएको राहतसमेत अर्कैको घरमा पुगेर बुहारीले आधा लगेर गएको नन्दकलीले दुखेसो व्यक्त गर्नुभयो ।

अचेल उहाँलाई खाना लाउन झनै ठूलो समस्या छ । शारीरिक अवस्था कमजोर हुँदै गएको छ । मुटु दुख्ने, मधुमेहसमेतको रोग गाँजेको उहाँलाई । पैसा नहुँदा उपचार गर्न नसकेकोले रोग पालेर बस्न बाध्य हुनुपरेको उहाँले दुखेसो पोख्नुभयो ।

त्यही गुमेको छोराको सम्झनाले उहाँलाई बढी सताउने गरेको छ । वनमा न्याउली चरी कराउँदा पनि उहाँलाई छोराकै याद आउँछ । ‘खै के भएको हो, वनमा न्याउली चरी कराउँदा पनि छोरा न्याउलीको भेष गरेर आयो कि जस्तो लाग्छ र स्वर सुन्नेबित्तिकै आँगनमा पानी राखिदिन्छु,’ उहाँले भन्न्भयो ।

जीवनमा दुःखै दुःख झेलेकी नन्दकलीको एउटै मात्र धोको छ ‘देशमा फेरि युद्ध नहोस् । मेरो जस्तै अरु नारीले पिडा भोग्नु नपरोस् ।’ आउने सन्ततिहरुले हाम्रा जस्ता वेदना सहेर बस्ने बाध्यता आई नलागोस् । सबै दाजुभाई मिलेर बसुन् । समाज अशान्त नबनोस् । हामी मिले हाम्रै लागि हित हुन्छ भन्ने बुझोस् ।

यस्तो पीडा सहेर बाँचेकी नन्दकली रोकाया एक प्रतिनिधि पात्र मात्र हुनुहुन्छ । आज आफ्ना सन्तान गुमाएका हजारौं आमाहरु नन्दकलीको जस्तै दुःख भोगिरहनु भएको छ । थुप्रै नेपाली आमाका बीर सपूतहरुले बगाएको रगतबाट स्थापित नयाँ व्यवस्थाले दर्दनाक पीडा भोगिरहेका आमाहरुको घाउमा मलम लगाउन सकेको छैन ।

राज्यभित्र रहेर कठिन जीवन जिईरहेका नागरिकहरुको दुःख भन्दा सत्ता र शक्तिको खेतपातीमा लागेका नेताहरुले सरकार सञ्चालनका नाममा हाम्रो करमाथि रजाई गरिरहेका छन् । सर्वसाधरण नागरिक दिएको करबाट पालिएकाहरुले सर्वसाधारण नागरिकहरुलाई शोषण गरिरहेका छन् ।

सरकारमा बस्नेहरु जनताको भोको पेट, विपद्को बज्र प्रहारले थलिएका नागरिकहरुलाई बचाउने भन्दा शक्ति हत्याउने खेलमा लागिरहेको छन् । धूर्त राजनीतिकको दूनो सोझ्याउँदै नागरिकको चोटमाथि भोटको क्याल्कुलेटर चलाईरहेको देख्दा नन्दकली जस्तै धेरैलाई उदेक लागेर आउने गर्दछ ।

 

प्रतिकृया दिनुहोस्